معرفی شخصیت:

• محمدسرور مولایی، متولد 1324 خورشیدی در شهر غزنی است. وی دبستان را در غزنی و دبیرستان را در مدرسه‌ی حبیبیه کابل گذراند. در آزمونی که برای فرستادن شاگردان رتبه‌های یکم تا سوم دبیرستان‌های سراسر کشور به خارج برگزار گردید، رتبه پنجم را کسب کرد و بورسیه تحصیل در ایران را برگزید. در سال 1344، برای تحصیل در رشته زبان و ادبیات فارسی به ایران رفت. در دلو  1348، از دانشگاه تهران، دانش‌نامه کارشناسی؛ در جدی 1351 از همین دانشگاه، دانش‌نامۀ کارشناسی ارشد و در جوزا 1355 این بار نیز از همین دانشگاه، دانش‌نامۀ دکتری گرفت.

  در دوره‌ای که در دانشگاه تهران درس می‌خواند، از خرمن دانش استادانی چون سید جعفر شهیدی، بدیع‌الزمان فروزان‌فر، پرویز ناتل خانلری، ذبیح‌الله صفا، سید صادق گوهرین، عبدالحسین زرین‌کوب، سید حسن سادات ناصری و حسین خطیبی خوشه چید. از 1348 تا 1369 نیز در بنیاد فرهنگ ایران زیر نظر دکتر پرویز ناتل خانلری به مطالعه و بررسی متون فارسی پرداخت. هم‌چنین از آغاز پایه‌گذاری بنیاد شاهنامه فردوسی، به عضویت هیأت تصحیح و تنقیح شاهنامه برگزیده شد.

  دکتر مولایی از 1354 در دانشگاه‌ها و مراکز آموزش عالی ایران به تدریس زبان و ادبیات فارسی پرداخت. در این مدت نیز توانست مراتب علمی را از استادیاری تا استادی تمام به دست آورد. با روی کار آمدن دولت تازه در افغانستان، ایشان بنیان گزار دانشگاه بامیان بوده و بعد از تاسیس به عنوان رئیس آن دانشگاه در مرکز افغانستان منصوب شد. از این رو، به میهن بازگشت و به خدمت پرداخت. در بازگشت از افغانستان، به ناچار از تدریس کناره گرفت و بیشتر سرگرم کارهای پژوهشی شد. مولایی هر از گاهی در دانشگاه کابل نیز تدریس کرده است.

  دکتر محمد سرور مولایی، یکی از اندیشمندان بزرگ افغانستان است که آثار ارزشمندی در قلمرو زبان و ادب پارسی و تاریخ‌ و فرهنگ کشور نگاشته یا تصحیح و ویرایش کرده است. افزون بر آن، آثار متعددی در زمینه‌های مولوی پژوهی، بیدل پژوهی و بازنشر آثار خواجه عبدالله انصاری هروی دارد. هم‌چنین این استاد دانشگاه در پست‌های اجرایی و علمی مختلفی در افغانستان و ایران، مصدر خدمت فراوان به زبان فارسی بوده است. آخرین اثر ارزشمندی که مولایی تصحیح کرده، سراج التواریخ نگاشته ملا فیض‌محمد کاتب است که سال گذشته به همت نشر امیری در کابل منتشر شد

تحصیلات شخصیت:

• دکتر مولایی دبیرستان را در مدرسه‌ی حبیبیه کابل گذراند. در آزمونی که برای فرستادن شاگردان رتبه‌های یکم تا سوم دبیرستان‌های سراسر کشور به خارج برگزار گردید، رتبه پنجم را کسب کرد و بورسیه تحصیل در ایران را برگزید. در سال 1344، برای تحصیل در رشته زبان و ادبیات فارسی به ایران رفت. در دلو  1348، از دانشگاه تهران، دانش‌نامه کارشناسی؛ در جدی 1351 از همین دانشگاه، دانش‌نامۀ کارشناسی ارشد و در جوزا 1355 این بار نیز از همین دانشگاه، دانش‌نامۀ دکتری گرفت